تاریخچه نژاد ملکه کارنیکای اصل

نژاد ملکه کارنیکا با نوارهای سیاه رنگ، و با موهای خاکستری روشن تا زرد متمایز از دیگر زنبورهاست. به دلیل این علائم، رنگ آن خاکستری‌تر از سایر گونه‌های اروپایی است. به همین دلیل است که گاهی اوقات از آن به عنوان زنبور خاکستری کارنیولان یاد می‌شود.

اگر چه خاستگاه اصلی زنبور کارنیکا در صربستان و ایالت قدیمی کراجینا در صربستان است، اما در اسلوونی توسعه یافته است. زندگی مردم اسلوونی ارتباط نزدیکی با زنبور عسل و زنبورداری دارد. اجداد آن‌ها در زنبورداری با زنبور کارنیولان بسیار موفق بودند. نژاد ملکه کارنیکا در واقع توسعه یافته همان نژاد اصیل کارنیولاین است. تاریخچه زنبور کارنیولاین در اسلوونی به زمان پس از پایان آخرین عصر یخبندان یعنی حدود ۱۰ هزار سال پیش برمی گردد.
زنبورداری در بین روحانیون و معلمان مدرسه گرفته تا در بین دهقانان و مردم روستا رایج بود. در گوشه مزارع و باغ‌هایشان همیشه یک یا چند کندو وجود داشت.

در بین زنبورداران افرادی بودند که برای پیشرفت این تجارت تلاش زیادی کردند. یکی از حامیان واقعی تجارت و یک زنبوردار بزرگ در قرن هجدهم، پیتر پاول گلاور (۱۷۲۱ – ۱۷۸۴) بود که زمان و پول زیادی را برای پیشرفت زنبورداری صرف کرد.

در سال ۱۷۶۸، دولت وین به پاول گلاور برای پیشرفت زنبورداری در استان کارنیولا پیشنهاد همکاری و کمک داد. پاول گلاور به عنوان یک پیشگام در میان زنبورداران اسلوونی، پاسخ مفصلی به این پیشنهاد داد و روش‌ها و شرایط زنبورداری را تشریح کرد.

وی راه اندازی مدارس زنبورداری و تصویب مقررات مناسب را در توسعه و رشد هر چه بیشتر این حرفه پیشنهاد کرد. او تقاضای انتشار کتابچه‌های راهنما را به زبان اسلوونی داد. در نهایت او تنها کسی بود که در سال‌های ۱۷۷۸ چنین کتابچه‌ای را به زبان اسلوونیایی نوشت.

در اسلوونی در زمان پاول گلاور یک زنبوردار دیگر وجود داشت که تأثیرش بسیار فراتر از مرز کارنیولا بود. او آنتون جانشا (۱۷۳۴ – ۱۷۷۳)، اهل برزنیکا در کارنیولای شمالی بود. او به دستور امپراتور وقت، اولین معلم زنبورداری در دربار سلطنتی اتریش لقب گرفت.

گرچه او هنگام مرگ تنها ۳۹ سال داشت، اما میراث بزرگی از دانش را برای آیندگان به جا گذاشت. او رساله‌ای در مورد بچه دهی زنبورها نوشت و همچنین یک راهنمای کامل زنبورداری از خود به جای گذاشت که در اواخر سال ۱۷۷۵ پس از مرگ او منتشر شد. شکوفایی زنبورداری در قلمرو اسلوونی کنونی بسیار مدیون اوست.

اولین کسی که جهان را در مورد این نوع خاص از زنبور کارنیولا آگاه کرد، تاجر زنبور عسل فیلیپ روتشوتز بود. در مقاله‌ای که در سال ۱۸۵۷ در یک مجله محلی منتشر کرد، او در مورد یک زنبور محلی صحبت کرد که آن را کارنیولاین معرفی کرد.

این خبر علیرغم نظر منفی بارون برلپش که در آن زمان مرجع مسلم آلمان در زنبورداری و یکی از ناشران مجله فوق الذکر بود، توجه زیادی را در مورد این زنبور تازه کشف شده برانگیخت.

تقریبا در سال ۱۸۶۳، کشیش موربیتزر از موراویا، بر اساس تجربه خود انجمن زنبورداران موراویا را تاسیس کرد.

دکتر زیوانسکی از برنو، توصیه کرد که یک مرکز تجاری زنبورداران ایجاد شود که که خیلی زود در اسلوونی اتفاق افتاد. در طول سه سال اول وجود آن، حدود ۳۰۰۰ کلنی با ملکه زنبور عسل در بین زنبورداران توزیع شد. این انجمن در مجموع بیش از یکصد هزار کلنی زنبور را توزیع کرد.

اساس این تجارت موفق، یک کندوی ساده روستایی بود که بعدها کرانجیچ یا کندو کارنیولان نام گرفت. این کندو ویژگی‌هایی داشت که برای حمل و نقل مناسب بود.

در سال ۱۸۷۹، پولمان کتابچه‌ای با عنوان (ارزش نژادهای مختلف و تغییرات آن‌ها بر اساس زنبورداران معتبر) منتشر کرد. او در این کتاب در مورد زنبور کارنیولان صحبت کرد و از آن با نام علمی کارنیکا (apis mellifera carnica) یاد کرد.

او در مقدمه این کتاب از کارشناسان مختلف معاصر در زمینه زنبورها و نظر آن‌ها که تقریبا بدون استثنا درباره کارنیکا مثبت بود، صحبت کرده است و به این نتیجه رسیده است که بارون فون روتشوتز، بهترین کارنیولان‌ها را تامین کرده است. رودتشوتز اولین صادرکننده زنبور کارنیولان بود و خیلی زود این کار او توسط بسیاری دیگر تکرار شد.

یکی از این صادرکنندگان و مسلما بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آن‌ها، میهائیل آمبروزیچ (۱۸۴۶ – ۱۹۰۴) بود که تجارت خود را در سراسر جهان گسترش داد. از اروپا تا شرق دور یعنی روسیه و تا ولادی وستوک گسترش یافت. از سال ۱۸۷۲ تا ۱۹۰۴ او نزدیک به ۴۰ هزار کلنی از نژاد ملکه کارنیکا صادر کرد و طبق برخی منابع تعداد آن‌ها به ۷۴ هزار کندوی کارنیولاین با ملکه نیز رسید.

یان استرگار (۱۸۸۱ – ۱۹۵۵) بعدها به بزرگترین پرورش دهنده و صادرکننده زنبورهای کارنیولان تبدیل شد.

در دوره بین ۱۸۵۸ و پایان جنگ جهانی اول، صادرات حداقل ۱۷۰ هزار کندو ثبت شده است که برخی تخمین‌ها حتی تعداد آن‌ها را به ۵۰۰ هزار کندو می‌رساند.

فروش کندوچه‌های نژاد ملکه کارنیکا بسیار سودآور بود و زنبوردار علاوه بر عسل، از فروش عمده زنبور نیز سود می‌برد. زنبورداران با گرفتن بچه طبیعی برای تکثیر بیشتر کلنی‌ها برای بردن به منبع شهد و گرده گندم سیاه، که گلدهی آن تا اواخر ماه اوت آغاز می‌شد، تشویق شدند.

پس از جنگ جهانی اول، تجارت زنبور عسل تقریبا متوقف شد.

بعدها معرفی کندوهای با قاب بزرگ امکان برداشت مقادیر بیشتری عسل را نسبت به زنبورداری با کندوهای سنتی کوچکتر فراهم کرد.

کم کم بچه دهی طبیعی به یک ویژگی ناخواسته برای زنبورداران تبدیل شد و تلاش‌های متعددی در این زمینه انجام شد تا با پیروی از چندین نمونه خارجی، این عیب کارنیکا برطرف شود. زنبوردار بزرگ اسلوونیایی، آنتون ژنیدارشیچ، نقش مهمی در این زمینه ایفا کرد.

جنگ جهانی دوم به تمام این فعالیت‌ها پایان داد. پس از جنگ جهانی دوم، چندین پروژه بزرگ که توسط انجمن زنبورداران تامین مالی شده بود، شکست خورد.

پس از جنگ جهانی دوم، به ویژه پس از سال ۱۹۷۹، تلاش‌های زیادی برای احیای یک پرورش سیستماتیک نژاد ملکه کارنیکای زنبور عسل انجام شد.

در سال ۱۹۸۴ خدماتی در سطح ملی برای انتخاب زنبورهای کارنیولان در موسسه کشاورزی اسلوونی تاسیس شد که کیفیت این زنبور را بهبود بخشید.

وزارت جنگلداری و غذا، کمیسیونی را به عنوان مسئول بازرسی و تایید نقاط جفت گیری و تکثیر ملکه زنبور کارنیولان تعیین کرد و بررسی کفایت داوطلب ثبت نام پرورش ملکه از سوی یک گروه کارشناسی از سازمان پرورش صورت می‌گرفت.

در اسلوونی این کمیسیون هر سال نقاط جفت گیری و پرورش نژاد ملکه کارنیکا را با مشارکت یک متخصص زنبورهای عسل از موسسه کشاورزی اسلوونی، بررسی می‌کرد.

در اروپا و بویژه کشور اسلوونی، طرح انتخاب زنبور از نظر مالی و همچنین از طرق دیگر توسط وزارت کشاورزی، جنگلداری و غذا بر اساس قانون دامپروری (۱۹۷۸) و مقررات مربوط به شرایط پرورش و بازاریابی نژاد ملکه کارنیکا و مدیریت نقاط جفت گیری انجام می‌شد.

از جمله، این مقررات شامل این ماده است که پرورش زنبور کارنیولان فقط در ۳۰ کیلومتری نقاط جفت گیری ثبت شده مجاز است. بنابراین، تا به امروز، با کمک اقدامات حرفه‌ای مناسب، آن‌ها موفق شده‌اند که جمعیت خودگردان زنبورهای منطقه کارنیولا را در اکثر مناطق اسلوونی حفظ کنند. تنها زنبور مجاز در کشور اسلوونی در حال حاضر فقط نژاد ملکه کارنیکا است.

امروزه اتریش و آلمان سهم عمده‌ای در اصلاح نژاد ملکه کارنیکا دارند. بهترین مرکز اصلاح نژاد ملکه کارنیکا در آلمان و اتریش قرار دارد و در کار خود بسیار موفق بوده‌اند تا جایی که اغلب زنبورداران اروپا اعلام کرده‌اند که با وجود نژاد ملکه کارنیکای اصل به هیچ زنبور دیگری نیاز ندارند.

امروزه زنبور نژاد ملکه کارنیکا (carnica) در منطقه وسیعی از اروپای مرکزی، در بخش کوچکی از شمال ایتالیا، و در بخش شرقی رشته کوه‌های آلپ، و کل قلمرو اسلوونی، و در بخش قابل توجهی از اتریش زندگی می‌کند. اتریش، بیشتر مجارستان، بخشی از رومانی، یوگسلاوی، بوسنی و هرزگوین، و همچنین کرواسی مناطق پرورش کارنیکاست.

اندازه بدن نژاد ملکه کارنیکا تا حد زیادی به زیستگاه طبیعی آن بستگی دارد. در مقایسه با زنبورهای عسل برخی نژادهای دیگر، زنبور کارنیکا قادر است از گرده گل نهایت استفاده را ببرد.

 

در زیرگونه زنبورعسل کارنیکا، سه اکوتیپ اصلی وجود دارد

1. کارنیکا آلپ شامل اسلوونی، اتریش، اسلواکی
2. کارنیکا پانونی شامل ناحیه دانوبی
3. کارنیکا مدیترانه‌ای

 

اکوتیپ آلپی کارنیکا دارای بال‌های بزرگتر از زنبورهای برخی از گونه‌های دیگر است. بدن آن کوچکتر از بدن زنبور سیاه است. مناطقی که گونه‌های آلپی و پانونیایی زنبورهای کارنیکا در آن یافت می‌شوند با زمستان‌های طولانی و سخت دارند. در این مناطق بهار نسبتا کوتاه است و کل منطقه با نوسانات دمایی قابل توجه روزانه و فصلی روبرو است که مستلزم گسترش سریع و شدید کلنی‌های زنبور عسل است.

 

مشاهده قیمت خرید ملکه کارنیکا اصل