عسل برحسب این که متعلق به کدام منطقه و کدام گل باشد رنگش متفاوت است. دامنه طیف رنگ های عسل از سفید به انواع زرد ( زرد نارنجی, زرد مایل به سبز و طلایی ) کهربایی, عقیقی مایل به قرمز و حتی قهوه ای متغیر است.
عسل اقاقیا به رنگ سفیدی می زند, عسل بهار نارنج زرد طلایی است. عسل جنگل های مازندران زرد مایل به سبز, عسل آویشن عقیقی قرمز, عسل کاج جنگل های اروپا متمایل به قهوه ای می باشد.
همه این عسل ها خوب و طبیعی هستند اما به خاطر گلی که زنبوران از آن تغذیه کرده اند رنگشان متفاوت است. پس این باور غلط است که عسل خوب رنگ تیره دارد.
رنگ, بو و طعم عسل تا حدودی به هم مربوط هستند. در حالی که می توان رنگ عسل را به طور علمی و دقیق اندازه گیری کرد, بو و طعم آن قضاوتی نظری است ولی به هر حال از نظر مصرف کننده خصوصیات مهمی می باشند.
بسیاری از طعم های عسل که در یک منطقه جالب و خوب تلقی می شود در منطقه دیگر ناپسند است. عسل گندم سیاه و زیرفون ممکن است در یک منطقه بیشترین قیمت را داشته باشد اما در منطقه دیگر بازاری نداشته باشد. عسلی که ممکن است تصور شود مردم آن را نمی پسندند برای مصرف زنبور عسل نگهداری می شود.
{ مرتضی علی آقایی نراقی }