فروش ملکه کارنیکا
آموزش

مهاجرت دادن کلنی های زنبور عسل

همچنان که از زمان های قدیم متداول بوده است, برای بهره برداری از جریان نوش در نواحی مختلف, کلنی های زنبور عسل از جایی به جای دیگر حرکت داده می شوند. گفته می شود که مصریان قدیم, با قرار دادن کلنی های خود روی شناورهای مخصوص, آنها را در ماه اکتبر تا سرچشمه های نیل بالا می برند و بعد با حرکت در مسیر نیل از گیاهان حاشیه این رودخانه استفاده می کردند و در ماه فوریه که به قاهره می رسیدند, عسل خود را می فروختند.

امروزه زنبورداری مهاجرتی خیلی مکانیزه است و با استقرار کندو روی کف های مخصوص به وسیله بالابرهای مکانیکی به سرعت و به آسانی آنها را روی کامیون های کفی بار می کنند و یا از آن پیاده می کنند. کامیون های کفی بزرگ یا کفی های متصل به تریلر, می توانند تعداد زیادی از کندوها را در مدت نسبتا کوتاهی تا مسافت های دور مهاجرت دهند.

در استرالیا تعداد زیادی کندو در یک فصل رویش, حدود 6 تا 8 بار مهاجرت داده می شوند. زمان مهاجرت با جریان نوش و گرده, که آن نیز با ریزش باران همبستگی دارد, هم آهنگ می شود.

در ایالات متحده آمریکا معمولا کندوها را در زمستان به سمت جنوب حرکت می دهند. این عمل به منظور زیاد شدن جمعیت کندو و یا به خاطر تهیه عسل خاص مثلا عسل مرکبات یا عسل درمنه صورت می گیرد. در بهار برای برداشت, یک بار دیگر عسل از جنوب به سمت شمال حرکت می کنند. جابجایی از شرق به غرب خیلی زیاد نیست و معمولا به فاصله های کم و برای تهیه عسل از نوش گل های خاص صورت می گیرد.

امروزه زنبورداری های مهاجرتی, هم به منظور تولید عسل بیشتر و هم برای گرده افشانی زراعت های بعضی از کشاورزان صورت می گیرد. انتقال کلنی های زنبور عسل به یک محل باید به دقت, با مراحل رشد گیاهان زراعی تطبیق داده شود.

انتقال یک مجموعه بزرگ از کندوهای زنبور عسل به مسافت حدود 600 الی 700 کیلومتر در یک شب کار آسانی است, ولی انتقال آنها به وسیله یک کامیون بزرگ در داخل یا اطراف مزرعه ای که در اثر آبیاری یا باران, جاده های آن خیس خورده و عبور دادن آنها از زیر پل ها و همچنین جاده های باریک مشکلاتی در بردارد.

در حالی که از لحاظ انتقال کلنی های زنبور عسل, کار کردن در شب خیلی از مشکلات را آسان می کند, ولی برای رانندگانی که به منطقه آشنایی ندارند مشکلاتی را نیز در بردارد. همچنین در رابطه با کشاورزان مجاور که می خواهند مزارع خود را سمپاشی کنند و با این عمل باعث تلف شدن زنبورها خواهد شد, مشکلاتی بروز می کند.

پاره ای از مشکلات را می توان با برنامه ریزی قبلی و قضاوت صحیح برطرف نمود. جا به جا کردن کندوها از منطقه ای به منطقه دیگر, گاهی اوقات نیاز به بازرسی رسمی کندو در منطقه مبدا و صدور اجازه ورود به ناحیه مقصد را دارد که زنبورداران مهاجر باید با مقررات آن منطقه مقصد, آشنایی کافی داشته باشند.

قبل از بارگیری, کندوها باید بسته شوند, با نوارهای فنری محکم شوند و یا با ماشین های دوخت مخصوص, درب, بدنه و کف آنها به خوبی محکم شود.

اگر چه ممکن است بستن راه پرواز ضرورت نداشته باشد, اما زنبورداران محتاط حتی برای انتقال کندوها به فواصل نزدیک, راه پرواز را مسدود می کنند. در شرایط هوای گرم, گاهی درب کندو و درپوش داخل آن را بر می دارند و درپوش توری دار روی آن می گذارند. یادآور می شود که در شرایط آب و هوای گرم نه تنها زنبورها تلف می شوند, بلکه قاب های مومی نیز در اثر گرما ذوب می شوند. بعضی زنبورداران نیز همه کندوها را یک باره با توری پلاستیکی می پوشانند.

وسیله نقلیه باید از نظر مکانیکی در وضع بسیار خوبی باشد. باک گازوئیل یا سوخت آن کاملا پر باشد, به طوری که در طول راه, سوخت گیری انجام نشود. عدم پیش بینی هایی از این قبیل, تاخیر یا یک تصادف بین راه ممکن است فاجعه بیافریند. زنبورهایی که در موقع تعمیر یا توقف بین راه, از کندوها فرار می کنند, ممکن است مانع انجام عملیات تعمیر وسیله نقلیه شوند و یا برای رانندگان اتومبیل های عبوری و همچنین ساکنین منطقه توقف وسیله نقلیه حامل کندو, مشکلات و حتی خطراتی ایجاد کنند.

اگر زنبور عسل در شب منتقل شود, تلفات به مراتب کمتری, بر روی زنبورهای کارگر ایجاد خواهد شد, چون اگر کندوها را در روز حرکت دهند, بیشتر زنبورهایی که خارج از کندو هستند در محل جا می مانند. البته با قرار دادن چند کندوی خالی با پوکه می توان آنها را نجات داد. این زنبورها به صورت کلنی هایی در می آیند و می شود آنها را چند روز بعد به محل جدید استقرار کندو منتقل نمود. بجا گذاشتن زنبورهای خارج از کندو در محل نه تنها موجب اتلاف آنها می گردد بلکه موجبات آزار و ناراحتی مردم ساکن محل را نیز فراهم می آورند.

{ مرتضی اسماعیلی }

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *