فروش ملکه کارنیکا
آموزش

جمع آوری آب و بره موم

زنبوران عسل در مواردی که نوش کم باشد یا هوا گرم باشد, آب نیز به کندو می آورند زیرا در این حالت داخل کندو باید خنک شود. کارگران در این حالت هنگام بازگشت به کندو, فاصله و جهت منبع آب را به همان ترتیب که درباره نوش و گرده عمل می کردند با رقص خبر می دهند.

آب در کندو به هیچ صورت ذخیره نمی شود, اما بعضی از زنبوران آن را در چینه دان خود نگاه می دارند و به صورت منبع نگاهداری آب عمل می کنند و در مواقع لزوم آن را بین دیگران پخش می کنند. وقتی برای جلوگیری از خشک شدن لاروها رطوبت لازم باشد, در این صورت یک قطره کوچک آب در داخل سلول و یا روی درب سلولی که در آن لارو قرار دارد گذاشته می شود.

در هر کلنی معدودی از کارگران بخصوص در هوای گرم به جمع آوری بره موم اشتغال دارند. بره موم یک نوع رزین چسب مانند است که به وسیله بعضی از گیاهان ترشح می شود. وقتی زنبور عسل آن را پیدا کرد با آرواره های خود از گیاه جدا می کند, با پاهای جلویی آن را ورزش می دهد یعنی خمیر می کند و به قسمت سبد گرده روی پاهای عقبی منتقل می نماید. تمام این عملیات ممکن است 15 تا 60 دقیقه طول بکشد.

وقتی زنبور به کندو برگشت, زنبوران دیگر بره موم را از پای او برمی دارند و با آرواره های خود ورزش می دهند و گاهی با مقداری موم مخلوط می کنند. بعد این ماده به محلی که مورد نیاز است منتقل می گردد و در صورتی که احتیاج فوری به آن نباشد به ذخیره موجود در کندو اضافه می شود.

درصد زنبورانی که بره موم جمع آوری می کنند خیلی کم است, اما هنگامی که یک زنبور به منبع بره موم دست یافت و یا شروع به جمع آوری آن کرد, برای مدت طولانی به این عمل اشتغال می ورزد. در بین کلنی های مختلف زنبور عسل از نظر مقدار بره مومی که جمع آوری می کنند تفاوت بسیار وجود دارد. نژاد قفقازی از نظر جمع آوری بره موم شهرت بسیار دارد.

{ مرتضی اسماعیلی }

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *