فروش ملکه کارنیکا
آموزش

زمستان گذرانی کندوها در محیط کنترل شده

برای تقلیل تلفات زیان بار زمستانه زنبوران عسل تلاش های فراوانی صورت گرفته است. در سال های گذشته زنبوردارنی که توانائی داشتند و امکانات لازم در اختیارشان بود کندوهای خود را به داخل ساختمان, زیر زمین و انبارها منتقل می کردند. راجع به ارزش این روش ها عقاید متفاوتی وجود داشت.

وقتی که دستمزد کارگران رو به افزایش گذاشت, ولی قیمت عسل و مواد تولید کننده انرژی ارزان باقی ماند, تمایل زنبورداران به قرار دادن کندوها در محیط خارج یا انتقال آنها به نواحی گرمسیری بیشتر شد. با وجود این در اثر تغییرات شرایط اقتصادی در نگهداری زمستانه کندوهای زنبور عسل در نواحی سردسیر علایق جدیدی پیدا شد و آن نگهداری کندوها در شرایط محیطی کنترل شده می باشد. به دلیل در دست بودن وسایل کنترل حرارتی و اطلاعات بیشتر درباره نیازهای حرارتی کلنی و مصرف بسیار کم آن در زمستان, از طریق نگهداری کندوها در سالن هایی که درجه حرارت آنها بین 5.6 تا 8.9 درجه ثابت نگه داشته می شود, پیشرفت های زیادی در این روش حاصل شده است.

در این شرایط رطوبت اضافی داخل کندو از طریق به جریان در آوردن هوای تازه به داخل کندوها از بین می رود. ساختمان یا اطاق های نگهداری زنبورها باید کاملا تاریک و راه ورود به ساختمان با درب های دوبله کاملا مسدود گردد. در صورتی که بازدید لازم باشد باید از نور ملایم قرمز استفاده شود.

در این اطاق ها باید هم دستگاه گرم کننده و هم دستگاه سرد کننده پیش بینی شود, چرا که گرم شدن ناگهانی درجه حرارت در ژانویه یا فوریه می تواند فاجعه به بار بیاورد زیرا کارگران در این حالت فعال می شوند و کندو را ترک می کنند. در این صورت راه کلنی خود را گم کرده و تلف می شوند.

در کندوهای کم جمعیت که تا مدت 5 هفته در این شرایط نگاه داشته شده بود, هر کلنی فقط 6.79 کیلو مصرف داشت در حالی که این کلنی ها اگر در محیط سرد خارج قرار داده می شدند, از بین می رفتند. با وجود این که هنوز خیلی چیزها باید در این رابطه آموخت ولی نتایج اولیه امیدوار کننده است.

اگر چه نگهداری کندوها در محیط کنترل شده برای زنبورداران آماتور مقرون به صرفه نیست ولی دیگر زنبورداران ممکن است آن را تکنیک مفیدی بدانند. همانند هر کاری در زنبورداری نیز انتخاب یکی از راه های فوق بستگی به امکانات و علاقه زنبوردار دارد.

تعدادی ملکه اضافی باید در آخر زمستان خریداری کرد یا پرورش داد. در پایان جریان عسل کلنی های پرجمعیت را می توان به کلنی های کوچک تقسیم کرد و یک ملکه جوان در اختیار آنها گذاشت. این کلنی را با شربت قند همراه با دارو تغذیه می کنند تا سرما فرا برسد. سپس کلنی ها را به داخل اطاق یا انبار با حرارت کنترل شده انتقال می دهند. در بهار آنها را به خارج از انبار منتقل کرده و همان عملیاتی را که درباره زنبورهای کارتنی منتقل شده به داخل کندو اعمال می شد, درباره آنها نیز بکار می برند.

{ مرتضی اسماعیلی }

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *