آفات

با اينكه مدت ها تصور می شد كنه واروآ به عنوان يكی از خطرناک ترين تهديدهای پيش روی جمعيت های زنبورها از خون زنبور عسل استفاده می كند، تحقيقات گروهی از دانشمندان دانشگاه مريلند نشان می دهد اين كنه از بافت چربی زنبورها تغذيه می كند.

اسید اگزالیک, ( oxalic acid ), اکسالیک اسید یا جوهر ترشک, با فرمول شیمیایی C2H2O4, جزو اسیدهای دی کربوکسیلیک طبقه بندی شده است. از لحاظ قدرت اسیدی, بسیار قوی تر از اسید استیک می باشد. این اسید در آب حل می شود و محلول حاصل بی رنگ است.

اسید فرمیک ( Formic Acid ), متانوئیک اسید یا جوهر مورچه, ساده ترین عضو گروه کربوکسیلیک اسیدها با فرمول شیمیایی HCOOH می باشد که با آب و اکثر حلال های آلی قطبی به خوبی مخلوط می شود.

زنبورعسل وحشی در حالت طبیعی, غذای مورد نیاز خود را از شهد و گرده گیاهان تامین می کند و با این روش و بدون نیاز به نگهداری انسان, میلیون ها سال است که ادامه حیات می دهد. تغذیه با عسل وحشی, عمر زنبورهای عسل را تا 27.05 روز تامین می کند.

اولین بار این کنه در سال 1904 روی زنبورهای هندی (Apis cerana ) مشاهده شد.

نوعی حشره از راسته کژدم وارگان, شبه عقرب ها یا عقرب نماها ( Chelifer cancroides – Pseudoscorpion ) وجود دارد که از رده عنکبوتیان محسوب می شوند. در واقع این موجودات شبیه به عقرب ها هستند اما یک نوع عنکبوت به شمار می آیند, با اندازه ای بین 2 تا 8 میلی متر, شکمی 8 بندی به رنگ زرد یا …

واروا اولین بار توسط جاکوبسون در سال 1904 در جزایر جاوای اندونزی بر روی زنبور عسل هندی مشاهده شد. بین این انگل و این گونه از زنبورعسل, از مدت های مدید, همزیستی بوده است. بر اساس نظر گروبوف, انتقال این انگل به زنبور عسل اروپایی در نتیجه عوامل ذیل بوده است :

کلنی های زنبور عسل در سراسر جهان توسط کنه واروآ آلوده شده و از آن به عنوان علت اصلی مرگ و میر زنبور های عسل نام برده می شود. روش های شیمیایی نه تنها جمعیت کنه ها را نابود نکرده, بلکه باعث مقاومت نتاج آنها در طول زمان و در عوض ضعیف و آسیب پذیرتر شدن زنبورهای عسل گشته است.

در این سیستم, کندوهای چوبی و حتی فومی, به صورت کامل و مخصوصا از زاویه زیر درب بالایی کندو, عایق بندی شده اند, ولی کفه ی کندو کاملا باز است و فقط با توری پوشیده شده است.

کتاب مصور ” زنبورداری به زبان ساده ” از انتشارات دانشکده ی کشاورزی دانشگاه ایلینویز است که سال ۱۹۶۹ به نویسندگی آلبرت جی کاکس در ایالات متحده آمریکا منتشر شد. مترجم این کتاب, رامین خزائى می باشد که چاپ اول این کتاب 187 صفحه ای را در سال 1363 منتشر نمود.