برای جلوگیری از تبلور عسل معمولا کارخانه های بسته بندی کننده عملیاتی را روی آن انجام می دهند که عبارتند از : حرارت دادن, افزودن کمی جوهر لیمو در هر تن و… در همه این موارد به خاطر وارد شدن ناخالصی در مجموعه قندهای موجود, پدیده کریستالیزاسیون یا شکرک زده عقب می افتد.
در مورد کارگاه های ناشناخته که در آن حرارت دادن عسل یا به صورت مستقیم یا بدون کنترل صورت می گیرد نه تنها مواد موجود در عسل دچار صدمه می شوند بلکه بعد از دمای مشخصی ماده ای به نام هیدروکسی متیل فورفورال پدید می آید که اگر نسبت آن در عسل زیاد شود مصرف آن خطرناک است.
میزان هیدروکسی متیل فورفورال که در اثر حرارت دادن در عسل تولید می شود به راحتی قابل اندازه گیری است. با اندازه گیری می توان عسل مصنوعی را نیز از عسل طبیعی تشخیص داد. در این نوع عسل ساکارز را به وسیله اسید تبدیل به گلوکز و فروکتوز می کنند و در هنگام این واکنش مقدار نسبتا زیادی هیدروکسی متیل فورفورال تولید می شود. در کشورهای مختلف جهان برای این که عسل دارای شرایط استاندارد باشد هیدروکسی متیل فورفورال آن نباید از مقدار معینی تجاوز کند.
{ مرتضی علی آقایی نراقی }